شیخ علی نجفی جواهریجواهری، آل، خاندان علمی شیعی در قرن سیزدهم تا پانزدهم در عراق است. یکی از شخصیت‌های این خاندان، شیخ علی جواهری است. ۱ - معرفی اجمالیشیخ علی جواهری در نجف به دنیا آمد و سرپرستی و تربیت او را برادر بزرگش، صادق، برعهده گرفت. [۱]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۸۶۲، مشهد ۱۴۰۴.
۲ - تحصیلاتوی فقه و اصول را نزد استادان حوزه فراگرفت و در علم رجال از دانش سیدمحمد هندی بهره برد. استادانش به رفعت علم و فضل و اجتهاد وی تصریح نموده‌اند. [۲]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۲۱، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۳۵۰، مشهد ۱۴۰۴.
او از علوم غریبه نیز مطّلع بود. [۴]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۲۱، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۵]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۳۵۰، مشهد ۱۴۰۴.
شیخ‌علی جواهری در نجف حلقه درس تشکیل داد و به‌سبب احاطه‌اش بر آرای فقیهان متقدم و متأخر، عمق تحقیق، تسلط در تدریس، شیوایی بیان و دقت‌نظر، از مشهورترین فقهای زمان خود شد و شاگردان فراوانی در حلقه درسش شرکت می‌کردند و برخی از او اجازه روایت نیز گرفتند. [۶]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۷۱ـ۷۲، قم ۱۴۰۵.
[۷]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۲۴۶ـ۲۴۷، قم ۱۴۰۵.
[۸]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۲۰، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۹]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۲۷۰، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۱۰]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۲۷۶، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۱۱]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۳، ص۳۶۶، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۱۲]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۳۵۱، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۴۳۱، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۸]
شهاب‌الدین مرعشی نجفی، الاجازة الکبیره، ج۱، ص۱۰۵ـ۱۰۶، او، الطریق و المحجّه لثمره المهجه، اعداد و تنظیم محمد سمامی حائری، قم ۱۴۱۴.
شیخ‌علی جواهری، پس از وفات میرزامحمدتقی شیرازی در ۱۳۳۸، یکی از مراجع تقلید شد و در پی رحلت شیخ‌الشریعه اصفهانی در ۱۳۳۹، از مراجع تقلید مشهور گشت و مقلدان فراوانی در عراق و دیگر بلاد اسلامی یافت. [۱۹]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۲۰، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۲۰]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۳۵۰، مشهد ۱۴۰۴.
[۲۱]
علی خاقانی، شعراء الغری، ج۱۰، ص۱۴۱، نجف ۱۳۷۳/۱۹۵۴، چاپ افست قم ۱۴۰۸.
۳ - وفاتوی در ۱۳۴۰/ ۱۳۰۱ ش وفات کرد و در مقبره خانوادگی‌شان دفن شد. در سوک او مجالس متعددی برگزار و در رثایش اشعار بسیاری سروده شد. [۲۲]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۱۳۰، قم ۱۴۰۵.
[۲۳]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۳۵۱، مشهد ۱۴۰۴.
۴ - آثارحاشیه بر عروة الوثقی از آثار اوست. [۲۴]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۱۳۰، قم ۱۴۰۵.
[۲۵]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۳۵۱، مشهد ۱۴۰۴.
۵ - پانویس
۶ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «جواهری»، شماره۵۱۷۳. |